De ademhalingsspier (middenrif), is de spier die de borstholte scheidt van de buikholte. Hij zit vast aan het borstbeen en aan de wervelkolom t.h.v de laatste ribben en eerste lendenwervels.

Tijdens het ademhalen beweegt het middenrif, als een zuiger, heen en weer in de romp. Met deze beweging bewegen ook de organen in de borst en buikholte mee.

Vanuit het borstbeen , waar ik altijd begin tijdens een behandeling, is al veel te voelen waar de mogelijke problemen zich in het lichaam bevinden. Ga zelf maar eens na bij jezelf…adem je rustig en diep door je buik, of houd je je ademhaling hoog vanuit je borst. Bij een gespannen ademhaling vanuit  je borstbeen span je vaak je nekspieren, schouderspieren en kaakspieren aan, ook kun je vaak je innerlijke rust niet vinden. Vergelijk dit maar als je ’s avonds in bed ligt na een drukke dag en je kunt niet in slaap vallen….alles in je lichaam staat nog onder spanning…meestal na een tijdje wordt er een keer gezucht, en dan pas kun je ontspannen en val je ook pas in slaap…nooit op gelet ??…probeer het maar. Je ademhaling zakt diep naar de buikholte, buikorganen krijgen meer ruimte en rust, evenzo de borstruimte waar het hart en longen zich bevinden, en je schouder, nek en kaakspieren ontspannen zich.

Bij paarden merk ik geregeld dat de ademhaling te hoog zit, dit kan een mentale of lichamelijke oorzaak hebben. Dus een mogelijk stressfactor is aanwezig. Daarom probeer ik altijd om het middenrif te laten ontspannen zodat het kan, en gaat zuchten. Hierdoor krijgen dus de buikorganen en borstorganen al enige rust. Vanuit een “zucht” verlicht je dus al spanning in de lage rug en en via allerlei spieren ook rust in de schouders, hals en nek. Als de ademhaling “hoog” zit, dan staat het paard a.h.w met opgetrokken schouders.

Wij als mensen kunnen op een gegeven moment onze “opgetrokken” schouders laten zakken, daarmee gaan we ook dieper ademhalen. Bij paarden werkt het anders…zij staan al met de benen ( armen) op de grond, zij kunnen enkel de spanning van de rompspieren ontspannen zodat de schoft zich naar boven kan bewegen, daarom is het rijden met een “schoftlift” ook zo ontzettend belangrijk.

Geregeld merk ik dat het paard niet meer in staat is om zelf zijn ontspanning te vinden in zijn ademhaling, het enige wat ik dan eigenlijk doe, is te proberen om zijn borstbeen te laten ontwinden. ( vroeger hadden we nog telefoons met een snoer eraan, als men dan de hoorn van de telefoon maar ver genoeg doordraaide dan werd het snoer een grote knoop….als men dan het uiteinde van het snoer vastpakte dan begon het andere einde, de hoorn dus , zich als een malle te ontwinden totdat het snoer zich geheel ontwonden had en de knoop was helemaal verdwenen) Op deze manier kunnen er veel innerlijke spanningsstructuren opgelost worden. De manier van behandelen is bijzonder zacht qua techniek, maar zeer effectief.

Bedenk daarbij dat de singel zich bevindt op het borstbeen, dus reageert je paard /pony, ook al is het enigzins heel subtiel op het aansingelen. vraag jezelf af waarom hij dat doet!!

Via fascia verbindingen kunnen kan de ademhaling effect hebben op het hele lichaam;

• buikorganen – peesproblemen of vice versa
• borstbeen- tong/kaakproblemen
• zenuwverbindingen- nekproblemen/kantelen hoofd
• lage halswervels- overmatig zweten
• CTO problemen- compensaties in de rug, bekken en SI gewricht
• Stress- hormonale problemen als overmatige hengstigheid en moeilijk drachtig worden
• borstbeen- afwijkingen in beenstanden en hoefstanden

“Het bijzondere van de manier waarop ik met paarden werk is niet zo zeer dat ik iets doe, maar meer hoe ik met ze samenwerk”